De Top-3 van Mariët Meester

In de Maand van de Geschiedenis presenteert Mariët Meester haar Top-3 aan boeken, muziek en film in de kast. Mariët Meester werd geboren in Den Haag, als oudste kind in een onderwijzersgezin. Als baby verhuisde ze met haar ouders naar de Drentse gevangeniskolonie Veenhuizen waar haar vader hoofd van de School met de Bijbel werd.
Haar familie heeft een bijzonder band met Emmen. Haar grootvader Daniël Meester (die op de website van Historisch Emmen 'Meesters' wordt genoemd) was er journalist voor de Zuid-Ooster en dreef ook een bijbehorende boekhandel annex bibliotheek, eerst in de Hoofdstraat, daarna in de Noorderstraat. Haar vader en haar ooms (waaronder 'de mythische oom') zijn in Emmen geboren. De ouders van haar grootvader werden er op oudere leeftijd jeugdherbergvader- en moeder.
Op 16 oktober 2012 geeft zijn in Bibliotheek Emmen een lezing over haar boeken 'Koloniekak' en 'Mijn mythische oom' en haar band met het dorp Veenhuizen.

Boeken

Drie boeken? Vrijwel onmogelijk. Wat moet ik met Philip Roth, Ian McEwan, J. M. Coetzee en Franz Kafka als ik boeken van Dubravka Ugresic, Vladimir Nabokov of J. M. Biesheuvel kies? Maar als het dan toch moet:

De Wand van Marlen Haushofer
Deze is gekozen omdat ik de eenzaamheid herken. Door een merkwaardig voorval raakt een vrouw geïsoleerd van de rest van de wereld. Mijn roman 'De overstroming' is geïnspireerd door dit boek.

Het gezicht van de oorlog van Martha Gellhorn
Dit, omdat zij net als Haushofer extreme ervaringen in prachtige taal beschrijft, al gaat het bij Gellhorn om non-fictie. Het zijn chronologisch gebundelde reportages, vanaf de Spaanse Burgeroorlog tot de strijd in Midden-Amerika in de jaren tachtig, van een Amerikaanse oorlogscorrespondente.

Publieke Werken van Thomas Rosenboom
Omdat ik de roman onlangs heb herlezen in de hoop er iets van te leren. Maar die ambitie gaf ik al snel op.
Rosenboom is een genie! Aan het eind van 'Publieke Werken' heb ik een beetje gehuild. Hoezeer ons aller streven gedoemd is te mislukken, met een stelletje armoedzaaiers uit Hoogeveen bleek het toch goed gekomen te zijn.

Muziek

Drie muziekstukken kiezen? Makkelijk. Ik gun mezelf niet zoveel tijd om rustig naar muziek te luisteren, dus ik hoef niet te kiezen uit een enorm aantal albums. Voor mij bestaat er automuziek en heilige muziek. Daniël Lohues is automuziek. Als hij over een rode ballon zingt, zing ik de tweede stem. Heilige muziek mag ik van mezelf maar zelden beluisteren, en al zeker niet in de auto.

 

Het Requiem van Gabriel Fauré

Deze is voor als ik verdrietig ben.

De Canto Ostinato van Simeon ten Holt

Het lijkt wel of die compositie extra zuurstof in mijn bloed brengt. 

Grace van Jeff Buckley

Omdat Buckley gekweldheid, originaliteit en schoonheid met elkaar weet te verbinden.

Films

 Drie films? Dit wordt al wat moeilijker. Ik heb een redelijk aantal films gezien, maar waarschijnlijk minder dan de meeste mensen. Televisiekijken doe ik ook maar af en toe, het wordt me al snel te veel om zoveel beelden in me op te moeten nemen. Vaak denk ik dagen over een film of documentaire na. 

Das weisse Band van Michael Haneke

Deze film vond ik indrukwekkend.Tegelijkertijd is die film zo duister, dat ik hem niet voor de tweede maal durf te bekijken.

Festen van Thomas Vinterberg

In 'Festen' klopt alles, zowel wat het beeld als de opzet van het verhaal betreft. 

How I met your mother

De dvd's van de televisieserie 'How I met your mother' hebben me door zestien televisieloze maanden in Veenhuizen heengesleept. Iedere avond bekeken we één aflevering, de hoofdrolspelers vervingen onze vrienden. We lachten om hun grappen en genoten van de filmtechnische vondsten.

De Top 3 van Marlow de Kleine

Marlow de Kleine (30 oktober 1981) studeerde grafische vormgeving in Groningen en journalistiek in Zwolle. Van het laatste heeft hij zijn beroep gemaakt.
Bij RTV Emmen maakt hij samen met Rien Kort wekelijks het muziekprogramma Kort & De Kleine en één keer in de maand presenteert hij met Rien het kunst- en cultuurprogramma Halte Bieb live vanuit het Leescafé van Bibliotheek Emmen.
Marlow is te volgen op Facebook en twitter (@marlowvinylshow).

Boeken

Ik houd van lezen. Of dat nou nieuws of achtergrond is; fictie of vakliteratuur. Of het nou gaat om boeken, tijdschriften of het web. Lezen beschouw ik als belangrijk. “Het scherpt en vormt de geest”, zoals mijn vader altijd zegt. En ik ben het daar mee eens. De kracht van het gedrukte woord is groter dan mensen soms denken.
Nou moet ik wel een kleine confessie doen: ik lees te weinig. Waar dat aan ligt? Waarschijnlijk aan menselijke luiheid. Maar eens in de zoveel tijd pak ik een boek op en dan realiseer ik hoe fijn het is om op de bank te zitten of op een mooi terras en de zinnen van een goede schrijver tot mij te nemen.

Ik lees graag thrillers (geen voorkeur voor een schrijver) en het liefst in het Engels. Als het mooi geschreven is, kan ik me helemaal onderdompelen in de wereld die de auteur beschrijft. Ik bedenk dan beelden, muziek, geluiden en decors bij de verschillende hoofdstukken- ik zie letterlijk hoe het verhaalt zich ontvouwt. Heerlijk. Het laatste boek dat ik gelezen heb, was ‘Boeddhisme voor dummies’. Ik ben bijzonder geïnteresseerd in deze stroming en hoop mij ooit in de toekomst boeddhist te mogen noemen. Het boek beschrijft het boeddhisme in heldere taal, zonder dat je je een ‘dummy’ voelt. Een aanrader voor mensen die er meer over willen weten.

Muziek

Van muziek krijg ik geen genoeg. Ik luister het overal en haast op elk moment van de dag. Dat is waarschijnlijk ook één van de redenen dat ik samen met mijn goede vriend Bas onze eigen drive-in show heb, genaamd de VinylShow. We draaien op feestjes (onlangs op het SIVO-festival), bruiloften en in cafés (bijvoorbeeld café Groothuis en jongerenvereniging Blanko). Onze muziekstijl is divers, maar komt haast altijd neer op soul, funk, een beetje disco en het swingende boogaloo. En alle muziek komt van vinyl. Maar even genoeg reclame voor de VinylShow.

Met de komst van Spotify is de muziekwereld nog toegankelijker geworden. Je favoriete artiesten zijn nu letterlijk een muisklik van je vandaan. In mijn vrije tijd luister ik naar filmmuziek. Goede filmmuziek doet je de rolprent herleven. In mijn jongere jaren ging mijn zakgeld dan ook standaard op aan zilveren schijfjes met muziek van onder anderen Schifrin, Zimmer en Elfman. De beelden die je, met de muziek op de achtergrond, er bij bedenkt zijn dan van jezelf en je kan je er heerlijk in onderdompelen. Pure filmmagie.
Er is, behalve soundtracks, zoveel goede muziek dat het haast onmogelijk is één tip te geven in deze weblog. Ik snap dan ook niet dat mijn voorgangers in ‘De Top 3 van...’ maar één hebben kunnen geven... Maar als ik dan toch een muziektip moet geven en even bij filmmuziek blijf, dan zou ik de soundtrack van ‘Mission: Impossible’ aanraden. Niet die van de serie (hoewel ook geniaal), maar die van de eerste film uit de spionagereeks (en in mijn bescheiden opinie de beste uit de voorlopig vier films). De muziek is geschreven door Danny Elfman, vaste collaborateur van regisseur Tim Burton (‘Batman’, ‘Alice in Wonderland’). De muziek van deze film is spannend, duister en je voelt de onderhuidse sferen. En met de juiste referenties naar het originele werk van meester Lalo Schifrin. De soundtrack van ‘Mission: Impossible’ is een ware klassieker uit 1996 en wellicht Elfmans beste werk.

Film

En dan komen we aan bij mijn andere grote liefde: films. Als ik zakgeld over hield na mijn bezoek aan de cd-winkel, bezocht ik steevast in het weekend de cinema. Ik liet me dan het liefst meeslepen door actiefilms met opzwepende muziek, maar die smaak is sinds een aantal jaren aan het verschuiven: naast actie, spektakel en spionageavonturen begin ik  filmhuiscelluloid steeds meer te waarderen. Zo keek ik laatst naar ‘Small Town Murder Songs’, een interessante film over angst en beheersing in de sfeer van de gebroeders Coen. Maar absoluut hoogtepunt uit de filmhuisreeks was toch wel de stomme film ‘The Artist’. Geheel in zwart-wit en inderdaad, met een hele mooie soundtrack ;-)
Maar toch zijn deze titels niet mijn filmtip… Nee, daarvoor moeten we een aantal jaren terug in de tijd; naar de master of suspence: Alfred Hitchcock. Zijn films hebben mij al op jonge leeftijd gegrepen. Zijn meesterwerken zoals ‘Vertigo’, ‘Rear Window’, ‘Strangers on a Train’ en ‘Birds’ doorstaan allemaal de tand des tijds. De reden daarvoor is simpel: het verhaal staat als een huis. Als ik dan toch één beste moet uitkiezen van Hitch, dan is het toch wel ‘Psycho’. De dynamiek van de film, de camerastandpunten, het acteerwerk en de muziek… Het komt allemaal samen in deze sfeervolle zwart-wit film. En hoewel het maken van zo’n film bijzonder ingewikkeld is, komt het succes van neer op één ding: de eenvoudigheid van de uitvoering. Oftewel, de doeltreffendheid waarmee je de ziel van de kijker raakt. En dat deed filmgenie Alfred Hitchcock bijna altijd.

De Top 3 van Tobias Stokhof

Tobias Stokhof

Hij is geboren in Den Helder en was in de jaren 60 actief als basgitarist  in het daar populaire band 'Emiel and his Starfighters'.

Daarna werd in de buurt van Santpoort gespeeld bij de MAISTRO’S . De zanger hiervan was overigens de op 4 juni 2012 overleden Alexander Curley (van onder andere 'Guus kom naar huus',   'I”ll never drink again').

Na op het Grand Gala du Disque opgetreden te hebben met de Engelse band The Scorpions (bekend van de hit 'Hello Josephine') is de gitaar in de wilgen gehangen.

In 2005 is hij met zijn vrouw (met veel plezier) in Emmen komen wonen, om in de buurt van de kleinkinderen te zijn.

Doordat hij een bevlogen videofilmer is, was het een logische stap om lid te worden van Videoclub E.V.A. en inmiddels is hij daar al enige jaren voorzitter van. Ook startte hij zijn eigen videobedrijf.

Zoals velen, terugkijkend op een bewogen leven, is sinds 2007 een onbedwingbare interesse ontstaan over Nepal. Dit land is, samen met zijn vrouw Selma, ondertussen  5 keer bezocht en hier zijn maatschappelijk bewogen films over gemaakt.  

Drie van deze films zijn o.a. uitgezonden op TV. In de week voorafgaande aan 11 juni, als Tibetaanse monniken zandmandala’s leggen in de bibliotheek en een dansvoorstelling geven, draait continu een promotiefilm over dit onderwerp van zijn hand in de hal van de bieb.

Boeken

Eigenlijk ben ik niet zo’n lezer. Meer een beeldenman en voor alles wat ik aan informatie voor de teksten van mijn film nodig heb, vind ik in de bibliotheek waaronder diverse reisgidsen over Nepal.

Voor mijn interesse in videofilmen lees ik de maandbladen Video Emotion en Digital Movie.

De laatste boeken die ik in een adem heb uitgelezen zijn de Millennium trilogie van Stieg Larsson.

Nu ben ik Sneeuwland van Yangzom Brauen aan het lezen. Het gaat over een bewogen leven van drie generaties Tibetanen.

Als ik dit lees, besef ik nog meer, dat ondanks het geklaag en gemopper van velen, ik toch in een van de meest plezierige landen mag leven op deze aarde.

Een Nepalees zei eens tegen mij” Jij bent in jouw vroegere leven een heel goed mens geweest” Op mijn vraag Hoezo?, antwoorde hij “Anders was je wel in Azië of Afrika herboren en niet in Holland”. Waarvan acte.

 

Muziek

Ook voor muziek ligt mijn hart in deze tijd bij geheel andere muziek dan uit mijn jeugd.

Graag luister ik naar de muziek van Deva Premal in het algemeen en  Prem Joshua in het bijzonder,

Het lijkt mij de moeite waard om in deze tijd, dat Yoga en spiritualiteit bij velen een plaats heeft gevonden iets te ontdekken. Even ter verduidelijking. Dit alles genietend van een andere cultuur en het leren luisteren naar soms ongewone klanken zonder de realiteit van ons eigen bestaan te verliezen.

 

Film

Als ik tegenwoordig kijk naar films, dan kan ik het niet laten te letten op ”Hoe heeft de maker zijn film ingedeeld qua cameravoering ,wendingspunten en ander voor mij relevante zaken. Deze dwangneurose zou ik wel anders willen.

Het meest genieten doe ik bij series als Midsomer Murders e.d. Helaas worden daar elke week minstens drie personen vermoord zodat, ook al is de omgeving nog zo mooi,  ik daar niet zou willen wonen.

De laatste keer dat ik in de Bioscoop een commerciële film bezocht, was Nova Zembla. Mede door de beelden gemaakt op IJsland, welke voor mij heel herkenbaar waren , heb ik genoten van het  lef om een 3D movie te maken.

Ik wacht op de tijd, dat je zelf zo in het verhaal kan stappen en je eigen rol mag meespelen.

Waar zal de techniek eindigen???