De Top-3 van Mariët Meester

In de Maand van de Geschiedenis presenteert Mariët Meester haar Top-3 aan boeken, muziek en film in de kast. Mariët Meester werd geboren in Den Haag, als oudste kind in een onderwijzersgezin. Als baby verhuisde ze met haar ouders naar de Drentse gevangeniskolonie Veenhuizen waar haar vader hoofd van de School met de Bijbel werd.
Haar familie heeft een bijzonder band met Emmen. Haar grootvader Daniël Meester (die op de website van Historisch Emmen 'Meesters' wordt genoemd) was er journalist voor de Zuid-Ooster en dreef ook een bijbehorende boekhandel annex bibliotheek, eerst in de Hoofdstraat, daarna in de Noorderstraat. Haar vader en haar ooms (waaronder 'de mythische oom') zijn in Emmen geboren. De ouders van haar grootvader werden er op oudere leeftijd jeugdherbergvader- en moeder.
Op 16 oktober 2012 geeft zijn in Bibliotheek Emmen een lezing over haar boeken 'Koloniekak' en 'Mijn mythische oom' en haar band met het dorp Veenhuizen.

Boeken

Drie boeken? Vrijwel onmogelijk. Wat moet ik met Philip Roth, Ian McEwan, J. M. Coetzee en Franz Kafka als ik boeken van Dubravka Ugresic, Vladimir Nabokov of J. M. Biesheuvel kies? Maar als het dan toch moet:

De Wand van Marlen Haushofer
Deze is gekozen omdat ik de eenzaamheid herken. Door een merkwaardig voorval raakt een vrouw geïsoleerd van de rest van de wereld. Mijn roman 'De overstroming' is geïnspireerd door dit boek.

Het gezicht van de oorlog van Martha Gellhorn
Dit, omdat zij net als Haushofer extreme ervaringen in prachtige taal beschrijft, al gaat het bij Gellhorn om non-fictie. Het zijn chronologisch gebundelde reportages, vanaf de Spaanse Burgeroorlog tot de strijd in Midden-Amerika in de jaren tachtig, van een Amerikaanse oorlogscorrespondente.

Publieke Werken van Thomas Rosenboom
Omdat ik de roman onlangs heb herlezen in de hoop er iets van te leren. Maar die ambitie gaf ik al snel op.
Rosenboom is een genie! Aan het eind van 'Publieke Werken' heb ik een beetje gehuild. Hoezeer ons aller streven gedoemd is te mislukken, met een stelletje armoedzaaiers uit Hoogeveen bleek het toch goed gekomen te zijn.

Muziek

Drie muziekstukken kiezen? Makkelijk. Ik gun mezelf niet zoveel tijd om rustig naar muziek te luisteren, dus ik hoef niet te kiezen uit een enorm aantal albums. Voor mij bestaat er automuziek en heilige muziek. Daniël Lohues is automuziek. Als hij over een rode ballon zingt, zing ik de tweede stem. Heilige muziek mag ik van mezelf maar zelden beluisteren, en al zeker niet in de auto.

 

Het Requiem van Gabriel Fauré

Deze is voor als ik verdrietig ben.

De Canto Ostinato van Simeon ten Holt

Het lijkt wel of die compositie extra zuurstof in mijn bloed brengt. 

Grace van Jeff Buckley

Omdat Buckley gekweldheid, originaliteit en schoonheid met elkaar weet te verbinden.

Films

 Drie films? Dit wordt al wat moeilijker. Ik heb een redelijk aantal films gezien, maar waarschijnlijk minder dan de meeste mensen. Televisiekijken doe ik ook maar af en toe, het wordt me al snel te veel om zoveel beelden in me op te moeten nemen. Vaak denk ik dagen over een film of documentaire na. 

Das weisse Band van Michael Haneke

Deze film vond ik indrukwekkend.Tegelijkertijd is die film zo duister, dat ik hem niet voor de tweede maal durf te bekijken.

Festen van Thomas Vinterberg

In 'Festen' klopt alles, zowel wat het beeld als de opzet van het verhaal betreft. 

How I met your mother

De dvd's van de televisieserie 'How I met your mother' hebben me door zestien televisieloze maanden in Veenhuizen heengesleept. Iedere avond bekeken we één aflevering, de hoofdrolspelers vervingen onze vrienden. We lachten om hun grappen en genoten van de filmtechnische vondsten.

De Top 3 van Marlow de Kleine

Marlow de Kleine (30 oktober 1981) studeerde grafische vormgeving in Groningen en journalistiek in Zwolle. Van het laatste heeft hij zijn beroep gemaakt.
Bij RTV Emmen maakt hij samen met Rien Kort wekelijks het muziekprogramma Kort & De Kleine en één keer in de maand presenteert hij met Rien het kunst- en cultuurprogramma Halte Bieb live vanuit het Leescafé van Bibliotheek Emmen.
Marlow is te volgen op Facebook en twitter (@marlowvinylshow).

Boeken

Ik houd van lezen. Of dat nou nieuws of achtergrond is; fictie of vakliteratuur. Of het nou gaat om boeken, tijdschriften of het web. Lezen beschouw ik als belangrijk. “Het scherpt en vormt de geest”, zoals mijn vader altijd zegt. En ik ben het daar mee eens. De kracht van het gedrukte woord is groter dan mensen soms denken.
Nou moet ik wel een kleine confessie doen: ik lees te weinig. Waar dat aan ligt? Waarschijnlijk aan menselijke luiheid. Maar eens in de zoveel tijd pak ik een boek op en dan realiseer ik hoe fijn het is om op de bank te zitten of op een mooi terras en de zinnen van een goede schrijver tot mij te nemen.

Ik lees graag thrillers (geen voorkeur voor een schrijver) en het liefst in het Engels. Als het mooi geschreven is, kan ik me helemaal onderdompelen in de wereld die de auteur beschrijft. Ik bedenk dan beelden, muziek, geluiden en decors bij de verschillende hoofdstukken- ik zie letterlijk hoe het verhaalt zich ontvouwt. Heerlijk. Het laatste boek dat ik gelezen heb, was ‘Boeddhisme voor dummies’. Ik ben bijzonder geïnteresseerd in deze stroming en hoop mij ooit in de toekomst boeddhist te mogen noemen. Het boek beschrijft het boeddhisme in heldere taal, zonder dat je je een ‘dummy’ voelt. Een aanrader voor mensen die er meer over willen weten.

Muziek

Van muziek krijg ik geen genoeg. Ik luister het overal en haast op elk moment van de dag. Dat is waarschijnlijk ook één van de redenen dat ik samen met mijn goede vriend Bas onze eigen drive-in show heb, genaamd de VinylShow. We draaien op feestjes (onlangs op het SIVO-festival), bruiloften en in cafés (bijvoorbeeld café Groothuis en jongerenvereniging Blanko). Onze muziekstijl is divers, maar komt haast altijd neer op soul, funk, een beetje disco en het swingende boogaloo. En alle muziek komt van vinyl. Maar even genoeg reclame voor de VinylShow.

Met de komst van Spotify is de muziekwereld nog toegankelijker geworden. Je favoriete artiesten zijn nu letterlijk een muisklik van je vandaan. In mijn vrije tijd luister ik naar filmmuziek. Goede filmmuziek doet je de rolprent herleven. In mijn jongere jaren ging mijn zakgeld dan ook standaard op aan zilveren schijfjes met muziek van onder anderen Schifrin, Zimmer en Elfman. De beelden die je, met de muziek op de achtergrond, er bij bedenkt zijn dan van jezelf en je kan je er heerlijk in onderdompelen. Pure filmmagie.
Er is, behalve soundtracks, zoveel goede muziek dat het haast onmogelijk is één tip te geven in deze weblog. Ik snap dan ook niet dat mijn voorgangers in ‘De Top 3 van...’ maar één hebben kunnen geven... Maar als ik dan toch een muziektip moet geven en even bij filmmuziek blijf, dan zou ik de soundtrack van ‘Mission: Impossible’ aanraden. Niet die van de serie (hoewel ook geniaal), maar die van de eerste film uit de spionagereeks (en in mijn bescheiden opinie de beste uit de voorlopig vier films). De muziek is geschreven door Danny Elfman, vaste collaborateur van regisseur Tim Burton (‘Batman’, ‘Alice in Wonderland’). De muziek van deze film is spannend, duister en je voelt de onderhuidse sferen. En met de juiste referenties naar het originele werk van meester Lalo Schifrin. De soundtrack van ‘Mission: Impossible’ is een ware klassieker uit 1996 en wellicht Elfmans beste werk.

Film

En dan komen we aan bij mijn andere grote liefde: films. Als ik zakgeld over hield na mijn bezoek aan de cd-winkel, bezocht ik steevast in het weekend de cinema. Ik liet me dan het liefst meeslepen door actiefilms met opzwepende muziek, maar die smaak is sinds een aantal jaren aan het verschuiven: naast actie, spektakel en spionageavonturen begin ik  filmhuiscelluloid steeds meer te waarderen. Zo keek ik laatst naar ‘Small Town Murder Songs’, een interessante film over angst en beheersing in de sfeer van de gebroeders Coen. Maar absoluut hoogtepunt uit de filmhuisreeks was toch wel de stomme film ‘The Artist’. Geheel in zwart-wit en inderdaad, met een hele mooie soundtrack ;-)
Maar toch zijn deze titels niet mijn filmtip… Nee, daarvoor moeten we een aantal jaren terug in de tijd; naar de master of suspence: Alfred Hitchcock. Zijn films hebben mij al op jonge leeftijd gegrepen. Zijn meesterwerken zoals ‘Vertigo’, ‘Rear Window’, ‘Strangers on a Train’ en ‘Birds’ doorstaan allemaal de tand des tijds. De reden daarvoor is simpel: het verhaal staat als een huis. Als ik dan toch één beste moet uitkiezen van Hitch, dan is het toch wel ‘Psycho’. De dynamiek van de film, de camerastandpunten, het acteerwerk en de muziek… Het komt allemaal samen in deze sfeervolle zwart-wit film. En hoewel het maken van zo’n film bijzonder ingewikkeld is, komt het succes van neer op één ding: de eenvoudigheid van de uitvoering. Oftewel, de doeltreffendheid waarmee je de ziel van de kijker raakt. En dat deed filmgenie Alfred Hitchcock bijna altijd.

De Top 3 van Tobias Stokhof

Tobias Stokhof

Hij is geboren in Den Helder en was in de jaren 60 actief als basgitarist  in het daar populaire band 'Emiel and his Starfighters'.

Daarna werd in de buurt van Santpoort gespeeld bij de MAISTRO’S . De zanger hiervan was overigens de op 4 juni 2012 overleden Alexander Curley (van onder andere 'Guus kom naar huus',   'I”ll never drink again').

Na op het Grand Gala du Disque opgetreden te hebben met de Engelse band The Scorpions (bekend van de hit 'Hello Josephine') is de gitaar in de wilgen gehangen.

In 2005 is hij met zijn vrouw (met veel plezier) in Emmen komen wonen, om in de buurt van de kleinkinderen te zijn.

Doordat hij een bevlogen videofilmer is, was het een logische stap om lid te worden van Videoclub E.V.A. en inmiddels is hij daar al enige jaren voorzitter van. Ook startte hij zijn eigen videobedrijf.

Zoals velen, terugkijkend op een bewogen leven, is sinds 2007 een onbedwingbare interesse ontstaan over Nepal. Dit land is, samen met zijn vrouw Selma, ondertussen  5 keer bezocht en hier zijn maatschappelijk bewogen films over gemaakt.  

Drie van deze films zijn o.a. uitgezonden op TV. In de week voorafgaande aan 11 juni, als Tibetaanse monniken zandmandala’s leggen in de bibliotheek en een dansvoorstelling geven, draait continu een promotiefilm over dit onderwerp van zijn hand in de hal van de bieb.

Boeken

Eigenlijk ben ik niet zo’n lezer. Meer een beeldenman en voor alles wat ik aan informatie voor de teksten van mijn film nodig heb, vind ik in de bibliotheek waaronder diverse reisgidsen over Nepal.

Voor mijn interesse in videofilmen lees ik de maandbladen Video Emotion en Digital Movie.

De laatste boeken die ik in een adem heb uitgelezen zijn de Millennium trilogie van Stieg Larsson.

Nu ben ik Sneeuwland van Yangzom Brauen aan het lezen. Het gaat over een bewogen leven van drie generaties Tibetanen.

Als ik dit lees, besef ik nog meer, dat ondanks het geklaag en gemopper van velen, ik toch in een van de meest plezierige landen mag leven op deze aarde.

Een Nepalees zei eens tegen mij” Jij bent in jouw vroegere leven een heel goed mens geweest” Op mijn vraag Hoezo?, antwoorde hij “Anders was je wel in Azië of Afrika herboren en niet in Holland”. Waarvan acte.

 

Muziek

Ook voor muziek ligt mijn hart in deze tijd bij geheel andere muziek dan uit mijn jeugd.

Graag luister ik naar de muziek van Deva Premal in het algemeen en  Prem Joshua in het bijzonder,

Het lijkt mij de moeite waard om in deze tijd, dat Yoga en spiritualiteit bij velen een plaats heeft gevonden iets te ontdekken. Even ter verduidelijking. Dit alles genietend van een andere cultuur en het leren luisteren naar soms ongewone klanken zonder de realiteit van ons eigen bestaan te verliezen.

 

Film

Als ik tegenwoordig kijk naar films, dan kan ik het niet laten te letten op ”Hoe heeft de maker zijn film ingedeeld qua cameravoering ,wendingspunten en ander voor mij relevante zaken. Deze dwangneurose zou ik wel anders willen.

Het meest genieten doe ik bij series als Midsomer Murders e.d. Helaas worden daar elke week minstens drie personen vermoord zodat, ook al is de omgeving nog zo mooi,  ik daar niet zou willen wonen.

De laatste keer dat ik in de Bioscoop een commerciële film bezocht, was Nova Zembla. Mede door de beelden gemaakt op IJsland, welke voor mij heel herkenbaar waren , heb ik genoten van het  lef om een 3D movie te maken.

Ik wacht op de tijd, dat je zelf zo in het verhaal kan stappen en je eigen rol mag meespelen.

Waar zal de techniek eindigen???

De Top 3 van Ton de Sevren Jacquet

Ton de Sevren Jacquet

In de maand juni is de kast gereserveerd voor de persoonlijke Top-3 van de centrummanager van Emmen, Ton de Sevren Jacquet. Vanuit zijn functie probeert hij o.a.culturele organisaties (zoals ook de bibliotheek) en ondernemers nauwer te laten samenwerken. Zo werd de bibliotheek onlangs uitgenodigd om mee te doen aan de Dag van de Bouw (2 juni).
U kunt Ton de Sevren Jacquet volgen op Twitter

Boeken

Met boeken ben ik snel klaar. Ik ben, misschien helaas, geen lezer. Dit heeft vast te maken met mijn lagereschooltijd. Op mijn 10e verhuisde ik met mijn ouders van Haarlem naar Zuidlaren waar op school al gauw bleek, dat ik een flinke achterstand had. In Zuidlaren was de lesstof heel anders en waren ze voor mijn gevoel al veel verder.
Het boek dat ik nu lees, Indische Duinen van Adriaan van Dis, lees ik omdat het de wereld van mijn vader weergeeft. Mijn opa en oma hadden een suikerplantage op Java. Door de oorlog kwam er een vette streep door mijn vader zijn mooie jeugd. Over zijn jeugd, de tijd daar, heeft hij nooit met ons gesproken.
Een boek waar ik elke dag mee bezig ben, is het boek van Cor Molenaar: Het Einde Van Winkels. Als u weet wat mijn werk is, begrijpt u waarom

Muziek

Met muziek heb ik veel meer. Eigenlijk koppel ik alle gebeurtenissen aan muziek. Ik weet ook niet beter of thuis stond altijd de radio aan. Radio Veronica was toen nog een zeepiraat.
Benny Goodman - Airmailspecial.
Bij dat nummer, maar ook bij nummers van Glenn Miller of de Belg Toots Thielemans denk ik aan mijn vader. Heel wat uurtjes zaten we achter de pickup en draaiden zijn Jazz platen.
School’s Out - Alice Cooper
Mijn oudste broer is uit de Beatles tijd, en later wat ruiger werk zoals School’s Out van Alice Cooper. Beiden vind ik mooi. Een brede smaak. Het ligt een beetje aan mijn stemming.
Lastig eigenlijk, zoveel artiesten die in mijn lijst staan. Amy Winehouse, Diana Krall, Manhatten Transfer, Phil Collins, platen van het Tamla Motown label, Racoon. Als ik dan toch een derde moet kiezen, dan Don’t Ask van Wouter Hamel. Juist ja, daarom!

Films

Je hoeft mij niet voor elke film te porren. Ik kijk selectief en ik kijk een film ook maar één keer. Herhalingen hoeven van mij niet. Nederlandse films hebben mijn voorkeur. Als klein landje mogen we best trots zijn op onze filmindustrie.

Nova Zembla -  Reinout Oerlemans

De film vertelt over een belangrijke episode uit de Nederlandse geschiedenis. Natuurlijk ietwat geromantiseerd met de mooie Doutzen Kroes, maar toch mooi om te zien hoe de bemanning de erbarmelijke omstandigheden overleeft. Reinout durfde het aan de film in 3D te maken. Ondernemerschap, dat vind ik stoer.
Zwartboek – Paul Verhoeven.
De realiteit van de oorlog laat zich niet vangen in een film. Ik vind Carice van Houten een hele goeie actrice en een mooie vrouw.
The Devil Wears Prada – David Frankel.
Ik kom uit de modewereld en het kan dus niet anders of ik heb wat met deze film. Een dikke vette knipoog naar hoe het er in The Fashion World aan toe gaat. Daarnaast is Meryl Streep een super vrouw. Vooral die laatste scène waarin ze haar (ex) secretaresse Andrea Sachs vanuit de auto ziet. Die uitdrukking op haar gezicht. Echt super.

De Top 3 van Jan Seubring

Jan Seubring is werkzaam als Manager Apotheken bij Kring Apotheek De Vriendschap. Deze organisatie zal in het komende seizoen samen met Bibliotheek Emmen een aantal informatieve markten gaan organiseren. Het komende jaar zullen de thema's hiervan zijn: 'val-preventie' en 'medicatieveiligheid'.

Boeken

In gesprek met mijzelf - Nelson Mandela

Mijn liefde voor geschiedenis en biografieën is groot. Een boek dat dan niet kan ontbreken is 'In gesprek met mijzelf' van Nelson Mandela.
Mandela is in de wereld een inspirerende icoon die veel heeft veranderd in de geschiedenis. In dit boek krijg je een goed beeld over de mens Mandela. Dit boek geeft een inzicht in zijn persoonlijke archieven die een ongekende kijk geven op zijn leven. De wereld mag hem dankbaar zijn.

De eeuw van mijn vader - Geert Mak
'De eeuw van mijn vader' neemt je mee met de familie Mak van circa 1890 tot 1990. Door grote en kleine gebeurtenissen. Van 1e en 2e wereldoorlog, de politieke actie in Nederlands Indie tot de splitsingen in de kerk. Van armoede door welvaart en crisis, langs de ontdekking van elektrisch licht, de auto en een dagje strand. Je wordt al vertellend meegenomen door een mooi stukje recente vaderlandse geschiedenis, je eet als het ware aan tafel bij opa en oma Mak mee. Een absolute aanrader en een eye opener met een andere kijk op vele onderwerpen. Bij het lezen van dit boek denk ik steeds hoe het zou zijn als er in 2075  een boek over de huidige tijd wordt geschreven. Wat zou er dan over ons worden geschreven? Ik ga het zeker nog eens lezen.

De overgave - Artur Japin
Het mooiste boek van Japin tot nu toe. Ik heb er meer gelezen. Het verhaal geeft een mooi beeld van het kolonistenleven in Texas. Het boek bleef nog dagen nadat ik het uit had in m'n hoofd zitten. Veel hoofdpersonen in het boek blijken historische figuren te zijn geweest. Er is hierdoor behoorlijk meer informatie over het verhaal te vinden en ook foto's en tekeningen van o.a. het fort dat de familie Parker uit het boek bouwde. Daardoor gaat het verhaal natuurlijk nog meer leven. Het is een verhaal dat je zeker pakt.

Muziek

Dire Straits

Met stip op 1. Dit heeft alles te maken met het live-concert welke ik heb mogen meemaken in de Kuip in Rotterdam. Op een prachtige mooie en zwoele zomeravond in een uitverkocht stadion. Geweldig. De muziek en de sfeer heeft veel bij mij losgemaakt. 'Sultans of Swing', 'Private Investigations' en niet te vergeten 'Walk Of Live'. Wie kent ze niet. Regelmatig luister ik naar deze muziek en dan gaat de volumeknop toch wat hoger dan normaal.

De Kast 
De Kast was het hoogtepunt op Sweelpop 1997. Met 'In Nije dei' had de band op dat moment een tophit. Wekenlang in de Top-40. Dit zorgde voor een extra mooi sfeertje op het festivalterrein. Een optreden die de dag er na dunnetjes werd overgedaan in de huiskamer. Want de CD werd grijs gedraaid. Ook hier is voor mij sfeer en locatie doorslaggevend geweest om de band ook later te blijven volgen. Zou van Velzen ook iets losmaken na Sweelpop 2012?

Daniel Lohues
De muziek in combinatie met teksten over allerdaagse onderwerpen zijn fantastisch en vooral ook heel herkenbaar voor velen. Veel mensen houden zich denk ik ook vast aan de teksten van Lohues. Zij kunnen zich een goed beeld vormen hoe het is om 'Op fietse' door Z-O Drenthe te toeren. Bij het luisteren naar de muziek wordt het heel snel een 'Prachtig mooie dag'.

Films

Eigenlijk ben ik niet zo van de films. Ik ging wel met mijn kinderen naar Harry Potter en Star Wars. Al hoe wel ik toch ook de films van James Bond bijna allemaal heb gezien. Spektakel op de juiste momenten. Actie dus!
Een film als 'Twee vorstinnen en een vorst' van de auteur Peskens (pseudoniem van de uitgever van Oorschot) is wel een film die mij is bijgebleven. Die heeft alles te maken met het feit dat ik op de MEAO die boek voor Nederlands heb gelezen en op mijn boekbespreking een 10 haalde.

De Top-3 van Abel Darwinkel

In de maand maart valt traditioneel de Boekenweek. Maar maart ook de Meertmoand, de maand van het dialect. In Emmen zijn inmiddels drie edities geoorganiseerd van het Streektaalfestival !REUR!. In de maanden maart en april staat Abel Darwinkel in onze kast. Hij is Streektaolfunctionaris bij het Huus van de Taol.

Kinderboeken

Kikker - Max Velthuys
Aal aovends lees ik mien kinder veur in ’t Drèents. Jammer genog binnen der niet zo veul kinderboouken in ’t Drèents, mor ik heb de verhaolen van Kikker van Max Velthuys en Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Schmidt zo vaok veurlezen dat ik ze rechtstreeks in ’t Drèents veurlees.
Ik vin ’t zo knap van Max Velthuys dat hij op hoge leeftied zukke mooie kinderboouken schreven hef. En ’t binnen boouken die ok nao honderd keer veurlezen de muite weerd blieven, veur ’t kind en de volwassene. Der zit zoveul wiesheid in die booukies. Het zul verplichte kost weden moeten veur PVV-stemmers.

Antoine de Saint-Exupéry - De Kleine Prins
Dit boouk stun op mien leesliest veur ’t Havo-exaomen. Ik had veer taolen in mien pakket op de middelbaore schooul en ’t lezen veur de liest gung mij prima of. Fraanse boouken lezen bleef der een beetie bij en doe ik op de fiets stapte veur mien mondeling tentaomen, wenste mien mam mij succes met de woorden: “Je lullen der mor een kont an.”
Een gooud advies, zo bleek, want ondanks dat ik de helft van de boouken niet lezen had, kreeg ik een 7,5 veur ’t mondeling. Doe ik twintig was, bin ik een jaor naor Frankriek west en heb ik gooud Fraans praoten en lezen leerd. Tussen 2006 en 2008 heb ik Le petit prince van ’t Fraans naor mien eigen Noord-Drents vertaold. De vertaoling is oetgeven bij oetgeverij Tintenfass en inmiddels is de 1e druk zowat oetverkocht.

Jostein Gaarder - Het geheim van de kaarten
De Noorse schriever Jostein Gaarder is filosoof en literatuurwetenschapper. Ik heb in Stad (Groningen) literatuurwetenschappen studeerd en misschie vin ik aal zien boouken (o.a. De wereld van Sofie) daorom zo mooi. Het knappe van Het geheim van de kaorten is daj ’t verhaol zowat niet naovertellen kunnen, omdat ’t in verschillende werelden speult. Het is as een schilderij van Escher. Prachtig mor eigenlijk onmeugelijk.

Boeken

A.M. de Jong - Merijntje Gijzens jeugd en jonge jaren

As jonkie van een jaor of virtie begon ik te lezen in Merijntje Gijzens jeugd en jonge jaren van de schriever A.M. de Jong. Der was van dat boouk toen ok een serie op tillevisie. Een prachtig epos van meer as doezend bladzijden over een opgruiend Braobaants jonkie. Ik heb ’t boouk misschie al wel tien maol lezen, mor bij veul stukken he’k een dikke kloet in de haals. Merijntje Gijzen is veur ’t grotste deeil schreven in ’t Braobaants, mor dat was veur mij gien probleem. Misschie komp dat ok omdat ik in ’t Drèents grootbrocht bin. Veul mèensen dèenken dat streektaol stoer te lezen is, mor meeisttied is ’t gewoon een kwestie van even deurzetten. Kop der veur, zogezegd.

A.F.Th. van der Heijden - De tandeloze tijd.
In mien studietied las ik de cyclus De Tandeloze tijd van A.F.Th. van der Heijden. Prachtig! Ik heb een maol een verhaol schreven over dat ik as student meer tied besteedde an ’t lezen van zien boouken as an mien studie, waordeur ik nooit ofstudeerd bin en dat an A.F.Th. van der Heijden geven bij een signeersessie. As beloning kreeg ik laoter zien neiste boouk opstuurd.
Vleden jaor is zien boouk over zien verongelukte zeun Tonio verschenen. Ik duur ‘t (nog) niet te lezen.

Robert M. Pirsig - Zen en de kunst van het motoronderhoud
Dit boouk is een roadstory en een filosofische verhandeling. Het geeit over een vaoder en een zeun. Pirsig beschrif het verhaol van de heufdpersoon die saomen met zien zeuntie op de moter dwaars deur Amerikao reist en hij wisselt dat of met filosofische verhandelingen over ‘kwaliteit’. Opvolger met de titel Lila is ok slim de muite weerd. Lezen of herlezen!

Films

Down by law

In 1986, ik was 17, zag ik de fim 'Down by law' van Jim Jarmusch op tillevisie. Tot die tied had ik allén mor familiefilms zeein, mor dit was zo aans, dat mien leeifde veur film daor begonnen is. Jarmusch is nog steeds eein van mien favoriete regisseurs, ik heb nooit harder laacht om een film as om 'Night on earth' van Jarmusch. As Down by law op tillevisie is, gao ik altied even kieken.

Rounders
Rounders geeit over een jonge rechtenstudent en pokerspeuler (Matt Damon) die oetscheidt met pokern as e in eein aovend zien ‘three stacks of high society’ (30.000 dollar) verloren hef an KGB, een louche eigenaor van een illegaol casino. As zien beste pokerkammeraod oet de gevangenis komp, kan e ’t speulen toch niet laoten en begunt e weer. In een dikke week tied maokt e van alles met, zien vriendin geeit bij hum vort, hij stopt met de studie, zien kammeroad verneukt hum en hij wordt in mekaor slaogen, mor hij wet wat e wil, hij wil pokern. Hij wint ‘t geld van KGB weerom, betaolt zien schulden of en reist met ‘three stacks of high society’ of naor Vegas. An het èende van de film steeit de hoofdpersoon weer op ’t zölfde punt as an ‘t begun, mor hij is noe ‘gelouterd’.

Reservoir dogs / Pulp fiction
In 1992 was ik een weekend in Brussel en Antwerpen met mien toenmaolige vriendin. Wij gungen naor de film The time of the gypsies. Een mooie film, mor ik was meer onder de indruk van de trailer van Reservoir dogs van Quentin Tarantino. Weerom in Stad kun ik niet wachten tot Reservoir dogs draaide en ik bin nog aal een grote fan van ’t wark van Tarantino, veural van Pulp fiction en Jackie Brown.

Meziek

Mien mezieksmaok is heul breeid. Stel mij dizze vraog over een maond weer en ik kom vast met een paor aander naomen, beveurbeeld De Dijk, Van Dik Hout, The Doors, The Stones, Ede Staal, Red Hot Chili Peppers, Limp Bizkit en Skunkanansie.

Prince - Sign of the times

In de jaoren ’80 bin ik een maol of dreei naor een concert west van Prince. Hij stun toen muzikaol en tekstueel op een heul hoog nivo. In ’t leeidtie sign of the times beschref e in veer zinnen aal preblemen van de jaoren ’80 van de veurige eeuw. Dizze dubbelelpee is laoter ok oetrooupen tot de beste van de jaoren ’80.

Harm en Roelof - Gelukkig neijaor
De cd’s van Harm en Roelof binnen prachtig, mooi van taol en meziek. Het nummer Gelukkig neijaor kan ik niet luustern zunder een dikke kloet in de haals te kriegen.

Bert Hadders - De Coöperoazie
De neie gemeeintezanger van Borger-Odoorn timmert de leste jaoren aordig an de weg in zien Veenkoloniaols-Drèents. Hij maokt echt streektaolmeziek op nivo. Zien leste cd is een maond leden prissenteerd en heeit De Coöperoazie.

De Top 3 van Pieter Koolwijk

In februari verschijnt bij de uitgeverij Lemniscaat het kinderboek getiteld 'Vlo en Stiekel' van de in Emmen woonachtige Pieter Koolwijk. De schrijver was al wel bekend van een aantal korte science fiction verhalen, waarmee hij in 2009 de Unleash Award won. Dat in zijn Top-3 dus aandacht is voor dit genre, zal geen verbazing zijn.
De persoonlijke Top-3 van boeken, films en muziek van deze aankomende schrijver staan in februari 2012 in onze kast gepresenteerd.

Boeken

De Griezels - Roald Dahl
De Griezels was mijn eerst ontmoeting met het werk van Roald Dahl. Ik vergeet nooit dat de juffrouw een stukje voorlas in de eerste klas van de lagere school. Toen ze stopte, vond ik dit zo erg dat ik het boek zo snel mogelijk ben wezen lenen in de bibliotheek. Ik moest weten hoe het verder ging. De sfeer van dit verhaal, de manier van vertellen en de bizarre hoofdpersonen bezorgden mij een gevoel dat ik nooit meer zal vergeten. Misschien is dat wel mijn grootste droom als schrijver, om ooit eens iemand zo te raken, zoals dit boek mij geraakt heeft. Ik ben een grote fan van het werk van Roald Dahl gebleven, toch zal De Griezels voor mij het meest bijzondere boek zijn.

Leerling en Meester - Robin Hobb
Ik heb altijd al een liefde voor het fantasy genre gehad, maar dit boek springt er voor mij tussen uit. Het is het begin van twee fantastische series, namelijk De Boeken van de Zieners en De Boeken van de Nar. Hoofdpersoon Fitz is een bastaard van de prins, kan met dieren communiceren en bezit een vorm van magie. Hè bah, magie, zullen veel mensen zeggen, maar dat is het mooie van deze boeken. De magie die wordt gebruikt, is alles behalve cliché. Robin Hobb zorgt ervoor dat je geniet tijdens het lezen, maar je soms ook echt heel rot voelt.  Eigenlijk is het onmogelijk om uit deze boeken de beste of de meest indrukwekkendste te kiezen. Daarom deze. Omdat dit het begin is van een indrukwekkende reis door Fitz zijn wereld.


De Talisman - Stephen King & Peter Straub 
Jack, een jongen van twaalf probeert zijn stervende moeder te redden en gaat op zoek naar de talisman. Hij moet hiervoor heel Amerika doorreizen, maar ook een parallelle wereld genaamd 'De Territoria'. Hier bevinden zich dubbelgangers van de mensen die Jack tegenwerken in onze wereld. Vaak zijn ze daar nog afschrikwekkender. Het verhaal is spannend, maar wat mij vooral trekt is de naargeestige sfeer. Neem bijvoorbeeld het oude en verlaten pretpark waar de hoofdpersoon de oude bluesmuzikant ‘Speedy Parker’ ontmoet. Dit is zo beeldend geschreven dat je de wind over het terrein voelt waaien. Misschien kent het verhaal soms wat zwakkere punten of zelfs wat clichés, toch zorgt de sfeer ervoor dat dit boek een diepe indruk op mij maakte. 

Films

The Green Mile

Een verfilming van het boek van Stephen King waarin Paul Edgecomb terug kijkt op zijn leven als gevangenisbewaarder. Hij was werkzaam in The Green Mile (die zo werd genoemd vanwege de groene vloer) waar gevangen terecht kwamen die ter dood veroordeeld waren. Op een dag wordt John Coffey binnen gebracht, een gigantische Afro-Amerikaan die is gevonden met twee dode meisjes in zijn armen. Al snel wordt duidelijk dat John ze nooit vermoord kan hebben omdat hij de goedheid zelf is. Letterlijk. De film speelt zich hoofdzakelijk af in deze kleine gevangenis, maar nergens wordt het saai. De karakters zijn ijzersterk neergezet en het einde geeft je iets om over na te denken. Ook hier geldt weer dat het gevoel wat deze film bij me opwekt ervoor zorgt dat hij zo’n diepe indruk op me maakt. En dat blijft hij doen. Hoe vaak ik hem ook kijk.

Fight Club

Deze film heeft volgens mij weinig uitleg nodig. De hoofdpersoon lijdt aan slapeloosheid, en gaat naar de meest vreemde praatgroepen. Het interesseert hem niet voor welk ziektebeeld het is, zolang hij zich maar kan ontladen, zodat hij kan slapen. Als een vrouw hetzelfde begint te doen, zit ze hem daarmee in de weg en komt zijn slapeloosheid weer terug. Dan ontmoet hij Tyler Durden en ontstaat Fight Club. De eerste regel is dat je er niet over mag praten, maar het komt er hoofdzakelijk op neer dat volwassen mannen met elkaar op de vuist gaan om zo alle stress en emoties kwijt te raken. Onder leiding van de vreemde Tyler Durden groeit de groep uit tot een verzetsbeweging tegen de consumptiemaatschappij. Deze film zit vol met goede muziek, de nodige actie en veel humor en doordenkers. Hij zet aan tot nadenken over wat je echt nodig hebt om gelukkig te zijn. Het einde zorgt ervoor dat je eigenlijk de film meteen nog een keer wil kijken. Zo verrassend is het. Ineens is de samenhang tussen de twee karakters briljant en dat is voor mij zeker een inspiratie. Maar ook de sfeer. Af en toe is hij heel melancholisch. Zoals wanneer ze in een oud lekkend huis wonen, waar alles smerig en gauw is. Dit soort sfeerbeelden zou ik ook graag scheppen in mijn verhalen. Wat de film betreft, dit is er eentje die je in mijn ogen gezien moet hebben.

 

The Nightmare Before Christmas

Naast Roald Dahl is Tim Burton voor mij een groot voorbeeld. Opnieuw is het toverwoord hier “sfeer”. In bijna al zijn films maakt hij gebruik van een bepaalde naargeestige sfeer die ik heel erg prettig vind. Neem zijn Alice in Wonderland, waar de wereld grijs en schimmig is, vol mist en scheve gebouwen. Toch is mijn favoriet 'The Nightmare Before Christmas'. Deze film is bijna volledig gemaakt met stop-motion, een techniek met echte poppetjes die steeds in een andere houding worden gezet. De verschillende foto’s bij elkaar zorgen ervoor dat het poppetje echt beweegt. Het verhaal gaat over Jack, de pompoenenkoning. Halloween is achter de rug en hij komt per ongeluk in de wereld van Kerstmis terecht. Dan besluit hij dat hij dat jaar de kerst wil verzorgen, met alle gevolgen van dien. De film zit vol liedjes, waar ik normaal niet van houd, maar in deze film vind ik ze geweldig.

Muziek

Paul’s Boutique - Beastie Boys

Ik kende de Beastie Boys van hun hit ‘Fight for your Right’. Drie jongens die al rappend opkwamen voor hun recht om te feesten. Ik was zelf dertien dus natuurlijk sprak me dit wel aan. Toch zag ik ze als een eendagsvlieg. Een band die één, misschien twee hits scoort en daarna weer verdwijnt.  Tot ik hun tweede cd in handen kreeg: Paul’s Boutique. De variatie van de nummers, de kracht in de muziek en de symbiose tussen de drie rappers zorgen ervoor dat dit tot op de dag van vandaag nog steeds het beste album van de Beastie Boys is. Voor mij, maar zeker ook voor vele anderen. Destijds werd het album als een flop gezien omdat het niet zoveel opbracht als het eerste album. Inmiddels staat hij hoog genoteerd in vele lijsten en wordt hij gezien als een mijlpaal in de hiphop. En dat terwijl ik niet eens echt van hiphop houd. Wel van de Beastie Boys.

The Colour And The Shape - Foo Fighters

Iedereen kent Nirvana en hun leadzanger Kurt Kobian, die zelfmoord pleegde. De drummer van Nirvana was David Grohl, wie uiteindelijk de band Foo Fighters oprichtte. Het eerste album maakte hij helemaal alleen. Hij speelde alle instrumenten en deed de zang. Bij het tweede album had hij een band om zich heen gevormd en maakten ze samen The Colour And The Shape. Voor mij nog steeds het beste werk van deze band. Stevige rock wordt afgewisseld met melodieuzere nummers, er staan klassiekers op die iedereen kent en het album heeft de band op de kaart gezet. Tegenwoordig genieten de Foo Fighters een grote bekendheid en zijn ze graag geziene gasten op festivals. Met hun enthousiasme en energie weten ze een echte show neer te zetten. Voor mij begon het allemaal bij The Colour And The Shape.

Sigh No More - Mumford & Sons

Mumford & Sons leerde ik vorig jaar zomer kennen via een Engelsman. Ik ontmoette hem tijdens onze vakantie en bij hem hoorde ik deze muziek. Het raakte me meteen. Mumford & Sons is een band uit Londen die Folkrock speelt, een combinatie van volksmuziek en rockmuziek. Sigh No More is tot nu toe hun enige album, maar ik draai hem bijna dagelijks. Vooral de samenhang tussen de verschillende nummers zorgt ervoor dat ik graag het hele album luister. Waar andere muziek er soms voor zorgt dat ik beelden voor me zie, ideeën krijg om over te schrijven, zorgt dit album ervoor dat ik me prettig voel. De muziek ademt een fijne sfeer uit. Echt voor iedereen een aanrader om een keer te luisteren.

De Top 3 van Edith Burghardt

In januari wordt de Top-3 van Edith Burghardt in de kast gepresenteerd. Na 38 actieve dienstjaren bij de bibliotheek is zij per 1 januari 2012 uit actieve dienst. Vele klanten heeft zij in haar rol van inlichtingenmedewerker voorzien van haar helpende hand bij het vinden van de juiste informatie. Bij het opstellen van haar lijst kwam zij er wel achter dat de televisie een belangrijke rol heeft gespeeld.

Boeken

Walter Kempowski - Tadellöser&WolffEerste deel van zijn Deutsche Chronik. Deze bestaat uit 9 delen en daarin beschrijft hij 3 generaties van zijn familie. Daarnaast geeft het een heel aardig beeld van het dagelijks leven in een halve eeuw Duitse geschiedenis.
Kempowski werd geboren als zoon van een reder uit Rostock en een Hamburgse moeder. Zijn opleiding volgde hij in Rostock. Hij overleefde het bombardement op Hamburg van 1943 waar hij op dat moment op bezoek was. In 1945 moest hij als 15-jarige dienst nemen in de Duitse Wehrmacht.
Na de Tweede Wereldoorlog werkte Kempowski in Hamburg en Wiesbaden. Hij berichtte de Amerikanen over de transporten van door de Sovjet-Unie inbeslaggenomen Oost-Duitse machinerieën. Bij een bezoek aan zijn familie in 1948 werd hij gearresteerd door de inlichtingendienst NKVD en veroordeeld tot 25 jaar tuchthuis in Bautzen. In 1956 werd hij vrijgelaten en vertrok hij naar Hamburg. In een dorp in de buurt van Hamburg werd hij leraar.
Zijn eerste succesvolle werk was het autobiografische 'Tadellöser und Wolf', waarin hij zijn jeugd in Nazi-Duitsland beschreef. Dit was het eerste deel van een negendelige reeks die ook bekend staat als Deutsche Chronik.
Hij heeft zich altijd ingezet voor Duitse literatuur en heeft seminars gegeven aan jong talent. Jarenlang is hij maandelijks op de NDR te zien geweest met uitzendingen vanuit zijn huis over literatuur.In Duitsland was hij een groot succes, in Nederland hebben zijn boeken niet zo aangeslagen. Ik geloof dat maar 3 delen van zijn Chronik zijn vertaald.Toch heeft Cherry Duyns in 1990 een documentaire aan hem gewijd. Hij is samen met Kempowski teruggegaan naar Bautzen, de gevangenis waar hij gezeten heeft.
Deel 1 t/m 3 zijn voor de Duitse tv verfilmd op een fantastische manier. Je vergeet haast dat het niet de echte personen zijn , maar acteurs.
Hoewel ik het Duits goed beheers, lees ik het niet graag. Daarom was dit boek zo’n aangename verrassing. Het is heel associatief geschreven, allemaal gedachtensprongen, van de hak op de tak. Dit ben ik wel gewend- “Kind, je moet méédenken “zei mijn moeder altijd. Bovendien zijn het geen literaire volzinnen, maar korte spreektaalzinnen. Dat leest heel plezierig. Het roept ook herinneringen op aan mijn vakanties in Duitsland als kind.

Pride and Prejudice - Jane Austen
Sinds ik op mijn dertiende in Duitsland in aanraking ben gekomen met de boeken van Georgette Heyer ben ik erg geïnteresseerd in de Regency-periode in Engeland. Als je dan wat volwassener literatuur zoekt kom je al snel bij Jane Austen terecht. Dus ver voor de hype van de laatste jaren. Ik heb al haar romans en de verzamelde briefwisseling met haar zus Cassandra. De schrijfster mag dan in een klein wereldje geleefd hebben, dat heeft ze uiterst nauwkeurig geobserveerd. Vooral in 'Sense and Sensibility' maakt ze behoorlijk vileine opmerkingen. Blij dat ik niet in haar omgeving geleefd heb. Bij herlezing vallen dingen op, die je de vorige keer gemist hebt. Deze boeken vervelen dus nooit.

De Sookie Stackhouse boeken - Charlaine Harris
De laatste jaren is er veel belangstelling voor vampierromans. Uit nieuwsgierigheid ben ik de serie 'Trueblood' gaan bekijken op Canvas. Die vond ik zo leuk dat ik de boeken ben gaan lezen. Intussen heb ik alle elf delen al uit. Ik weet niet of ze in het Nederlands leuk zijn. Duitse en Engelse boeken lees ik bij voorkeur in de oorspronkelijke taal.
In dit geval draagt het taalgebruik bij tot de couleur locale: de zuidelijke staten van Amerika, in dit geval Louisiana. Het speelt in een kleine plaats in Louisiana, waar iedereen iedereen kent. Hoofdpersoon is Sookie Stackhouse, serveerster in de plaatselijke bar en paranormaal begaafd. Ze hoort wat mensen denken. Het speelt in de tijd dat in Japan kunstbloed is uitgevonden, waardoor vampiers niet meer van mensen als voedsel afhankelijk zijn. Ze komen dus in grote getale uit de kast, met in hun gevolg weerwolven, elfen en wat dies meer zij. Hoe fantastisch de gebeurtenissen ook zijn, het wordt in een heerlijk laconieke stijl beschreven, met hier en daar verhulde lichte kritiek op de huidige Amerikaanse maatschappij. De droge humor maakt het lezen zeer aangenaam, als je je niet stoort aan de bovennatuurlijke toestanden.Ik heb vroeger graag sprookjes gelezen. Dit ligt in het verlengde ervan, alleen wat bloediger

Films

Die Manns (3-delige televisieserie)

Verfilming van het leven van Thomas Mann en zijn artistieke familie.Gedeeltelijk nagespeeld en gedeeltelijk archiefbeelden en interviews met zijn toen nog levende kinderen. Fascinerend, het geeft een mooi tijdsbeeld: het opkomend Nazisme en na de vlucht naar de VS het weer opbouwen van een nieuw leven.
Net als bij 'Tadellöser' vergeet je dat je naar acteurs kijkt, een geweldige prestatie van Armin Muller-Stahl en Monica Bleibtreu als het echtpaar Thomas en Katia Mann.

Un air de famille van Cedric Klapisch
Een wat luchtiger noot, bij deze film heb ik geen verhaal,maar hij verveelt me niet bij het nogmaals bekijken. Net als bij Austen scherpe observaties van menselijk handelen. Het gaat over een moeder met twee zoons en een dochter. Naar aanleiding van  de verjaardag van de vrouw van de oudste zoon komt heel veel oud familiezeer naar boven.
Zeer amusant, geen schaterlach, maar wel veel gegrinnik.

Das weisse Band van Michael Haneke
Deze heb ik kort geleden op de Duitse tv gezien. Ik was doodmoe en ben gaan kijken met het idee : ik zie wel hoe lang ik het volhou. Ik heb hem helemaal uitgekeken.
Het is een zwart-wit film en naar huidige begrippen erg traag. Heerlijk. Het gaat over de machtsverhoudingen in een klein Duits dorp, tussen dorpelingen onderling en binnen de gezinnen. Bij de dominee krijgen de kinderen na hun misstappen een witte band om de arm om herinnerd te worden aan wat ze fout deden. Onder het mom van: wie zijn kind liefheeft, spaart de roede niet, worden de kinderen geestelijk en lichamelijk mishandeld.
Qua sfeer deed het me heel erg denken aan het tweede deel van Fanny en Alexander van Bergman. Die strenge en totaal vreugdeloze godsdienstbeleving. Gelukkig voor mij niet herkenbaar uit eigen ervaring, maar de onderhuidse spanningen worden heel goed weergegeven. Een film die diepe indruk gemaakt heeft.

Muziek

A hard day’s night - The Beatles

Mijn eerste LP: ik heb hem nog, grijsgedraaid in Mono. Stereo had ik toen nog niet. Ik heb al jong de kinderliedjes vaarwel gezegd en ben naar tienermuziek gaan luisteren. Volgens mij op de zaterdagmiddag 1 uurtje: Tijd voor teenagers met Herman Stok. Een hoog Caterina Valente en Cocktail Trio gehalte, maar uit Engeland vooral kwam de beatmuziek( let wel: geen popmuziek, beatmuziek) met als voor mij de grote toppers : The Beatles. De film heb ik nog in de bioscoop gezien, ook zwart-wit. Later naar Radio Luxemburg geluisterd, stiekem in bed met het oude radiootje van mijn oudste zus. De muziek is nog steeds dierbaar.

Le nozze di Figaro - W.A. Mozart
Dit zijn twee vliegen in 1 klap: Mozart is altijd genietbaar en ik hou van opera.
Niet dat ik nou deze opera de beste vind, maar als kind van 10 of 11 was een uitvoering op tv. Ik was helemaal in de ban van het verhaal en de muziek. Ik weet nog dat ik verschrikkelijk kwaad was, dat ik naar bed moest en de opera niet mocht uit kijken, vandaar… Ik heb het later wel ingehaald.

Randy Newman: Vooral het oude werk
Ik weet nog: op mijn studentenkamer in Groningen had ik een oud zwartwit tv toestel , georven van mijn zus. De VPRO zond toen concerten uit van artiesten en opeens was daar een  schlemielig mannetje met een piano, maar met teksten! Geweldig, enorm cynisch, in een woord: genieten. Ik ben erg 'talig' ingesteld, dus teksten zijn altijd belangrijk in liedjes. Na zijn latere succes was het contrast tussen de inhoud van de tekst en de uitvoerder minder sterk: 'It’s lonely at the top' bijvoorbeeld.